Hz. Ömer bir gün Efendimiz (a.s.v) ın kabrinin başında duâ eden bir kişiyi görür. O kişi o kadar güzel duâ ediyor ki, Hz. Ömer ağlayarak;
- Ya Rabbi, onun duasına ben de amin diyorum, bu dua hürmetine beni de affet.
Duâ aynen şöyle:
Yarabbi, burada yatan Senin Habibin, Senin Rasülündür. Şeytan ise Senin düşmanındır. Ben ise Senin kulunum, Ya Rabbi. Eğer beni affedersen; Habibin sevinir, şeytan üzülür, kulun ise kurtulur. Ama beni affetmezsen; Habibin üzülür, şeytan sevinir, kulun ise helâk olur. Ya Rabbi; Sen Habibini üzmekten, şeytanı sevindirmekten ve kulunu da helâk etmekten çok daha Aziz, çok daha Cömertsin. Affet beni Ya Rabbi. Ya Rabbi; araplar arasında asil birisi vefat ettiğinde, onun kabrinin başında bir köleyi âzad etmek adettir. İşte Ya Rabbi; ben de insanların en asili olan Senin peygamberin huzurunda, O'nun kabrinin başında cehennemden beni âzad etmeni istiyorum. Ya Rabbi; şu Habibin hürmetine beni cehenneminden âzad eyle!
Ne kadar güzel bir duâ değil mi?
Bize; bu duâya amin demek düşer. Amin!
0 Comments
Yorum Gönder