Hz. Cebrail Aleyhisselâm'ı Ağlatan İki Olay

Bir bayram günü Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem’in torunları Hz. Hasan'la Hüseyin'in Radiyallahü Anhüma elbise istediği rivayet edilir.

Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem yoksul… Damadı Hz. Ali ve kızı Hz. Fatıma fakir Hz. Cebrail'in bile gözünü yaşartan güzide torunların bu isteği, iki tane bembeyaz kumaştan elbiseyi Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem’e hediye etmesiyle neticelenir. Ama çocuklar pek memnun kalmazlar ve:

"- Keşke renkli olsaydı!" diye ağlamaya başlarlar.

Torunları Hasan ve Hüseyin’in elbisenin rengini beğenmemesi üzerine Peygamberimiz Hz. Cebrail'e bakar Hz. Cebrail Aleyhisselâm, Efendimiz'e:

"- Üzerine su atın  Efendim çocuklar hangi rengi istiyorsa o renge bürünsün!" der.

Efendimiz elbiselerin üzerine biraz su serptiğinde Hz. Hasan'ın elbisesi sarıya Hz. Hüseyin'in elbisesi kırmızıya dönüşür.

Hz. Cebrail Aleyhisselâm ağlamaya başlar. Peygamber Efendimiz bunun üzerine

"- Çocuklar memnun kaldılar. Niye ağlıyorsun ki?" der.

Hz. Cebrail Aleyhisselâm:

"- Ne acı ki Hz. Hasan ileride zehirlenerek vefat edecek Hz. Hüseyin al kanlarla öbür âleme yürüyecek! İşte bu renkler onun rengidir."

Taberani'nin Mu'cemu'l-Evsat'ta belirttiğine göre; Enes bin Malik Radiyallahü Anh'dan şöyle rivayet edilmiştir: 

Bir gün Hz. Cebrail Aleyhisselâm alışılmışın dışında bir saatte Hz. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem'e geldiğinde yüzünün rengi iyi değildir. Hz. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem kendisine:

"- Niye yüzünün renginin uçuk olduğunu…" sorduğunda Hz. Cebrail şöyle der: 

"- Cehennem ateşinin kabir azabının her şeyden ağır olduğunu bilen kimsenin bunlardan emin olmadıkça (yani oraya girmeyeceği garanti olmadıkça) yüzü gülmemelidir" der.

Bunun üzerine Hz. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem Cebrail Aleyhisselâm'e:

"- Ey Cebrail! Bana cehennemi anlat" der. Cebrail Aleyhisselâm yüreklere korku salan müthiş şeylerden bahseder Bunun üzerine Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem:

"- Bu kadar yeter daha anlatma! Nerdeyse kalbim parçalanıp öleceğim!" der ve ağlamaya başlar.

Fakat Cebrail'e bakınca onun da ağladığını görür. Bunun üzerine:

"- Ey Cebrail! Allah katındaki mevkiine ve derecene rağmen sende mi ağlıyorsun?" der.

Hz Cebrail Aleyhisselâm şöyle cevap verir:

"- Neden ağlamayayım ki? Kim bilir belki de benim de başıma Şeytan’ın başına gelen şeyler gelebilir. Zira (başlangıçta) o da iyilerdendi. Kim bilir Harut ile Marut'un uğradığı akıbete ben de uğrayabilirim."

Cebrail Aleyhisselâm’ın bu sözleri üzerine ikisi beraber ağlamaya devam ederler. Nihayet kendilerine şöyle bir ses gelir:

"- Ey Muhammed ve Ey Cebrail! Allah sizleri kendine asi gelmekten emin kıldı."